Blog

Tuzla escort akşamları, İstanbul’un diğer semtlerine benzemezdi. Sahil boyunca uzanan sessizlik, denizden gelen hafif uğultuyla karışır, uzaklarda gemilerin ışıkları karanlık suyun üzerinde parıldardı. Nisan, her gece olduğu gibi yine aynı sokak lambasının altında duruyordu. Yirmi bir yaşındaydı ama hâli, otuzlarına yaklaşmış yorgun bir kadın gibiydi. Gözleri uykusuzluktan kızarmış, dudaklarının kenarındaki çizgiler derinleşmişti.

Bu hayata nasıl sürüklendiğini bazen kendisi bile hatırlamak istemiyordu. Ama her şey, evden kaçmak zorunda kaldığı o kötü gecede başlamıştı. Yıllarca süren baskı ve şiddet, onu bir gün aniden sokağa atmıştı. Nisan’ın cebinde sadece 50 lira ve bir kimlik vardı. Bir süre götten sokaklarda kaldı, sonra bir grup genç kızla tanıştı. Onlar da hayatta kalmaya çalışıyordu. “İstersen bizimle gel,” demişti içlerinden biri. “Kolay değil ama burada tek başına daha zor.”

Nisan kabul etti. O günden sonra geceler hep daha ağır geçti.

Tuzla milf escort sokaklar hem kalabalık hem de tehlikeliydi. Her köşe başında farklı bir hikâye, her yüzün ardında başka bir acı vardı. Nisan, geceleri çalışırken bir yandan sürekli etrafını kontrol ederdi. Bazı müşteriler kaba olur, bazıları para vermeden kaçmaya çalışır, bazıları evli ise onu korkutacak kadar öfkeliydi. Bu yüzden her gece taksilerin farları ona çarptığında içinden “Bu sefer neyle karşılaşacağım?” diye geçerdi.

O gece rüzgâr sert esiyordu. Deniz dalgaları taşlara vurdukça büyük bir gürültü çıkıyordu. Nisan, montunu sıkıca kapattı. Çantasından küçük dolgun memeli bir not defteri çıkardı. Bu defter yıllardır yanında taşıdığı tek kişisel eşyaydı. İçinde umut kırıntıları, küçük hayaller ve bir gün kurmak istediği hayatın taslakları vardı. Bir sayfaya hızlıca bir şeyler karaladı

Tuzla escort dar sokaklarından esen rüzgâr, geceleri insanın yüzünü kesen bir soğukluk taşırdı. Yirmi üç yaşındaki Seda için bu rüzgâr sadece havanın soğuğu değil, hayatının sertliğini de hatırlatıyordu. Genç yaşında omuzlarına binen yük, yaşıtlarının hayal bile edemeyeceği kadar ağırdı. Her gece sahile indiğinde içinden geçirdiği tek şey vardı: “Bir gün buradan kurtulabilecek miyim?”

Seda, hayatta kalmak için istemeden hayat kadını olmuş genç bir kadındı. Kimse onun nasıl bu noktaya geldiğini bilmezdi; bilenler de bilmezden gelirdi. İnsanlar, gördükleri kadınları yargılamayı severdi ama onların götten hikâyelerini duymayı hiç sevmezdi. Yoksulluk, yalnızlık, çaresizlik ve hayatta tutunma çabası onu bu yola sürüklemişti.

Annesi küçükken evi terk etmiş, babası ise uzun yıllar alkolle mücadele ederken hayatını kaybetmişti. Yıllarca tek başına büyümüş, okulunu bırakmak zorunda kalmış, sonra Tuzla escort taşınarak bir fabrikada iş bulmuştu. Ama düşük maaş, yükselen kiralar ve günlük yaşam masrafları Seda’yı köşeye sıkıştırmıştı.

Bir gün iş çıkışı eve dönerken karşılaştığı bir kadın, “Kolay para kazanabileceği” bir işten bahsettiğinde Seda önce gülüp geçmişti. Ama iki ay sonra evli escort işten çıkarılınca, kirayı ödeyemeyince, elektrikleri kesilince o kadın tekrar aklına geldi.

Seks Bağımlısı

Tuzla milf escort sahili, onun hem ekmek kapısı hem de cehennemi olmuştu. Gece boyunca yürür, müşterilerin arasında kaybolur, sabaha karşı evine dönerdi. İnsanların bakışları onu incitiyor ama o her seferinde ayakta kalmaya çalışıyordu. Kendi içinde bir söz verdi: “Bu geçici. Bir gün bitecek.”

Bir akşam, sahilde bankta titreyen bir kıza rastladı. Kızın üzeri inceydi, eli ayağı donmuştu. Seda yanına oturdu.
“İyi misin?” diye sordu.
Kız gözyaşlarıyla başını salladı. Bir adamdan kaçtığını, kalacak yeri olmadığını söyledi. Seda tereddüt etmedi, onu evine götürdü.

O gece Seda ilk kez başkasının acısına dokunduğu kadar kendi acısını da hissetti. Genç kızın hikâyesi kendisininkine çok benziyordu. Sabah olduğunda ona iş bulmasına yardım etti, kalacak yer ayarladı. Kız giderken “Sen çok iyi bir insansın,” dedi.

Üsküdar escort sabahı, gri bir gökyüzüyle başlamıştı. Kız Kulesi’nin silueti, sisin ardında belli belirsiz görünüyordu. Yağmur yeni dinmiş, kaldırımlar hâlâ ıslaktı. Melisa, omzuna düşen saçlarını geriye attı, montunun fermuarını çekti. Elinde tuttuğu küçük çanta, içinde bütün hayatını taşıyordu: bir ruj, eski bir cüzdan ve annesinden kalan solmuş bir fotoğraf.

Yirmi bir yaşındaydı ama gözlerindeki yorgunluk, otuzuna yaklaşmış gibiydi. Üsküdar vip escort arka sokaklarında, yıkık bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. Çocukken babasını hiç tanımamıştı. Annesi, hayat mücadelesini tek başına verirken Melisa’yı büyütmüştü. Fakat birkaç yıl önce annesi hastalanınca, evdeki denge bozuldu. Hastane masrafları, kira ve borçlar derken Melisa ne yapacağını bilemez hale gelmişti.

Önce kafede çalıştı, sonra temizlik işine girdi. Ama kazandığı para hiçbir zaman yetmiyordu. Geceleri ağlayarak uyuduğu çok oldu. Bir gece, vapur iskelesinin yakınında tanıştığı bir kadın ona “Kazanmanın başka yolları da var,” dediğinde, Melisa başını çevirmişti. Fakat günler geçtikçe, çaresizlik vicdanının önüne geçti.

O günden sonra Üsküdar’ın geceleri, onun için yeni bir hayata dönüştü. Işıklar altında, yabancı yüzlerin arasında kaybolmayı öğrendi. İnsanların bakışlarından utanmamayı da. Ama sabahları eve dönerken aynaya baktığında, kendi gözlerine bakamazdı. Her sabah kendine sessizce fısıldardı: “Ben böyle biri değildim…”

Bir sabah, sahil kenarında yürürken, bir grup kadının yan yana oturup çay içtiğini gördü. Gülüyorlardı, ama o kahkahalarda bir sıcaklık vardı. Melisa bir an durdu, sonra yanlarından geçip gitmek istedi. Kadınlardan biri, yaşça büyük olanı, “Kızım, gelir misin?” diye seslendi. Elinde küçük bir broşür vardı: “Üsküdar Kadın Dayanışma Merkezi.”
“Yardım almak suç değil,” dedi kadın. “Herkes bir yerden başlar.”

Melisa, o gün eve döndü ama o broşürü atamadı. Günler sonra cesaretini toplayıp milf merkeze gitti. Kapıyı çaldığında yüreği titriyordu. İçeri girdiğinde kimse onu yargılamadı. Kadınlar dinledi, sarıldılar. Ona dikiş kursu önerdiler. İlk başta elleri titredi, ama günler geçtikçe diktiği her kumaşta biraz daha güçlendi.

Ümraniye escort arka sokaklarından birinde, titrek bir sokak lambası geceleri yanıp sönüyordu. Işığı bazen Ebru’nun yüzüne vuruyor, bazen escort karanlığa gömüyordu onu. O ışığın altında, her gece farklı bir hikâye başlıyor, aynı acıyla bitiyordu.

Ebru henüz yirmi iki yaşındaydı ama hayatın yükü omuzlarına çok erken çökmüştü. Babası, o küçükken götten evi terk etmiş; annesi onu tek başına büyütmüştü. Yoksulluk, soğuk duvarlara sinmiş bir misafir gibiydi. Annesi hastalanınca Ebru okulunu bırakmış, iş aramaya başlamıştı. Fakat Pendik’ten Ümraniye escort kadar tüm dükkânları gezmesine rağmen kimse “deneyimsiz” bir genç kıza iş vermiyordu.

Bir gün, otobüs durağında tanıştığı bir kadın ona, “Kazanmak için bazen yanlış yollar da yürünür kızım,” demişti. Ebru önce duymak istememişti. Ama kira birikiyor, annesinin ilaçları bitiyordu. Geceleri gözüne uyku girmeyen o çaresizlik anlarında, o söz yankılandı durdu aklında.

Sonunda, o karanlık yola adım attı. Ümraniye escort kalabalık sokakları geceleri sessizleşirken, Ebru’nun içi daha da gürültülü hale geldi. Her adımda olgun kalbi biraz daha kırılıyordu. İnsanların sert bakışlarına, küçümseyen fısıltılarına aldırmamayı öğrenmeye çalıştı. Ama her sabah eve döndüğünde aynada gördüğü yüz, ona yabancıydı.

Bir gece, metruk bir bina önünde otururken yaşlı bir kadın yanına geldi. Kadının gözleri derin ama sıcak bakıyordu. “Kızım,” dedi, “karanlıkta yürüyen de bir gün sabaha çıkar. Yeter ki yürümeyi bırakma.”
O söz Ebru’nun içini ısıttı.

Ertesi sabah, belki de hayatında ilk kez bir şeyleri değiştirmeye karar verdi. Ümraniye Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Elinde hiçbir şey yoktu ama yüreğinde küçük bir umut taşıyordu. Kadınlar onu yargılamadı; sadece cimcif dinlediler. Ebru orada dikiş kursuna başladı, sonrasında bir tekstil atölyesinde iş buldu.

Aylar geçti. Şimdi sabahları işe giderken aynı sokak lambasının altından geçiyordu. Artık o ışık yüzüne vurduğunda başını eğmiyor, dik yürüyordu.

Pendik escort geceleri hep aynıydı; soğuk, sessiz ve biraz da hüzünlü. Denizden esen rüzgâr, caddelere tuz kokusunu taşırken, uzaklarda bir trenin milf sesi duyulurdu. Esra, adımlarını hızlandırdı. Elleri üşümüş, montunun yakasına saklanmıştı. Her adımı, sanki geçmişinden kaçmak ister gibiydi.

Yirmi yaşındaydı. Henüz hayatın başında olması gerekirken, yılların ağırlığı çoktan omuzlarına çökmüştü. Pendik escort arka sokaklarında, nem kokan eski bir binanın bodrum katında yaşıyordu. Babası o küçükken gitmişti. Annesi, hasta olduğu için çalışamıyor; evin tüm yükü Esra’nın omuzlarındaydı.

Başta her şeyi denedi. Bir kafede garsonluk yaptı, markette kasaya geçti, çocuk baktı. Ama hayat, her defasında onu aynı köşeye sıkıştırıyordu. Borçlar büyüyor, ilaç paraları yetmiyordu.
Bir gün, çaresizlikle ateşli yürürken bir kadınla tanıştı. Kadın ona baktı, gülümsemeden ama yumuşak bir sesle, “Bazı yollar karanlıktır Esra,” dedi, “ama o karanlıkta da insanlar yaşar.”

O gece Esra uzun uzun düşündü. Gözlerinden yaşlar süzülürken, penceresinden dışarı baktı. Dışarıda hayat akıyor, kimse onun varlığını fark etmiyordu. Ertesi gece, Pendik escort sessiz sokaklarında o da kayboldu.

O günden sonra geceler onun dünyası oldu.
Kaldırım taşları, sokak lambalarının kucak seven altında yankılanan adımlarını ezberledi. İnsanların meraklı, bazen de yargılayan bakışlarına alıştı. Her sabah eve dönerken aynaya baktığında, gözlerinde tanımadığı bir kadın görürdü.
“Ben bu değilim,” derdi sessizce. “Ama olmak zorundayım.”

Bir sabah, gün yeni doğarken Pendik sahiline indi. Deniz griydi, ama ufukta belli belirsiz bir ışık vardı. Bankta oturan yaşlı bir adam, martılara simit atarken ona dönüp, “Kızım,” dedi, “deniz bazen kirlenir, ama kendini hep temizlemeyi bilir.”

Kartal escort soğuk rüzgârı o gece şehrin her köşesinden geçiyordu. Sahilden gelen dalga sesleri, ıssız sokaklara karışıyor; lambaların titrek ışığı kaldırım oral taşlarında solgun izler bırakıyordu. Sevda, adımlarını hızlandırdı. Montunun yakasını kaldırmış, ellerini ceplerine sıkıştırmıştı. Soğuktan değil, hayattan üşüyordu.

Henüz yirmi bir yaşındaydı. Ama gözleri, çoktan otuzunu geçmiş bir kadının yorgunluğunu taşıyordu. Kartal vip escort kenar bir mahallesinde, eski bir apartmanın bodrum katında büyümüştü. Babası yoktu, annesi olgun yıllarca hasta yatmıştı. Çocukken okula gitmeyi çok isterdi ama her sabah annesinin başında “Bugün biraz daha iyiyim,” deyişini duymak, onun için okuldan daha önemliydi.

Zamanla hastalık ilerledi. İlaçlar pahalıydı, kiralar artıyordu. Sevda, önce markette çalıştı, sonra bir kafede bulaşık yıkadı. Ama ne kadar çalışsa da yetişemiyordu. Bir gün, çaresizce ağlarken yanına gelen bir kadın “Hayatta kalmak bazen seçim değil, mecburiyettir,” dedi. O cümle o gece Sevda’nın kaderini çizdi.

O günden sonra geceler, onun için gündüz oldu. Kartal escort arka sokakları, gölgelerle doluydu. Sevda, her gece adımlarını o gölgelerle birleştiriyordu. İnsanların küçümseyen bakışlarını görmemeyi öğrenmişti. Ama sabah olunca, eve döndüğünde, aynaya baktığında her defasında başka biriyle göz göze geliyordu. O gözlerde çocuk Sevda yoktu artık.

Bir sabah sahile indi. Hava serindi, deniz griydi. Bankta oturdu. Yanına yaşlı bir balıkçı kondom geldi, sessizce sigarasını yaktı. Bir süre konuşmadılar. Sonra adam, “Deniz bazen kirli görünür kızım,” dedi. “Ama derinlerde hâlâ temizdir. İnsan da öyledir.”

O söz Sevda’nın içini ısıttı. O gün bir karar verdi. Artık gölgede kalmayacaktı.
Ertesi sabah Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi’nin önüne gitti. İçeri girmeye korktu önce. Ama sonra derin bir nefes aldı ve kapıyı araladı. İçeride sıcak bir ses ona “Hoş geldin,” dedi.

Haftalar geçti. Dikiş kursuna başladı, temizlik işlerine gitti, kendi ayakları üzerinde durmayı öğrendi. Hayat hâlâ zordu ama artık çaresiz değildi.

Kartal escort sahilinden uzak, arka mahallelerinde gece sessizdi. Rüzgâr, teneke çatılara çarpıyor, yağmurun sesi sokak lambalarıyla karışıyordu. Sevda, ince montuna sarınıp köşedeki ıssız sokaktan yürüyordu. Yorgundu. Ayakları, sanki bütün hayatın yükünü taşımaktan sızlıyordu.

Yirmi dört yaşındaki Sevda, küçük yaşta babasız kalmıştı. Annesi, Kartal vip escort eski mahallelerinden birinde temizlik yaparak onu büyütmüştü. Fakirlik, onların kaderi olmuştu. Sevda okula gitmeyi severdi ama lise ikinci sınıfta okulu bırakmak zorunda kaldı. Çünkü annesi hastalanmış, evin bütün yükü onun sırtına binmişti.

Bir tekstil atölyesinde işe girdi. Sabahın köründe kalkıp, akşam karanlığında eve dönüyordu. Ama maaş, kira ve ilaç paralarına yetmiyordu. Her gün biraz daha tükeniyordu. Annesi bir gece “Ben sensiz de idare ederim kızım” dese de, Sevda o çaresizlikle başka bir karar verdi.

Bir akşam, atölyeden eve dönerken tanıştığı bir kadın, ona “Hayatta kalmak arkadan veren istiyorsan bazen gururunu değil, karnını düşünmen gerekir,” demişti. O cümle Sevda’nın içinde dönüp dolaştı. Günlerce ağladı. Ama sonunda, çaresizlik onu susturdu.

O günden sonra geceleri Kartal’ın arka sokaklarında yürümeye başladı. Ne kadar para kazandığını değil, ne kadar utandığını sayıyordu. İnsanların bakışları, sözleri, bazen sessizlikleri… Her biri bir yara bırakıyordu.

Bir sabah, eve dönerken parkta ağlayan küçük bir çocuk gördü. Çocuk, annesini bulamıyordu. Sevda yanına oturdu, sakin bir sesle konuştu. “Korkma, annen gelir,” dedi. O an, çocuğun gözlerindeki güveni görünce, yıllardır unuttuğu bir şey hissetti: şefkat. Çocuk annesini bulunca sarıldı ona, “Teşekkür ederim abla,” dedi. O teşekkür, Sevda’nın içinde bir yerleri kırdı.

O gün, değişmeye karar verdi. Kartal milf escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Kapıda uzun süre durdu. Sonra derin bir nefes alıp içeri girdi. Kadınlar onu dinledi, yargılamadı. Dikiş kursuna başladı, sonra temizlik işleri buldu. Küçük paralar kazandı ama alnının teriyle kazandığı o para, onu yeniden hayata bağladı.

Pendik escort dar arka sokaklarında, soğuk bir geceydi. Sokak lambaları titrek bir ışıkla yanıyor, uzaktan geçen trenin sesi sessizliği bölüyordu.
Elif, yirmi beş yaşında, omuzlarına kadar uzanan saçlarıyla yorgun bir kadın gibiydi. Ellerinde yıpranmış bir mont, içinde ise yılların ağırlığı vardı.

Elif, Pendik vip escort altı yıl önce gelmişti. Kocaeli’nde babasının sertliği, annesinin sessizliği arasında büyümüştü. Küçük yaşta okuldan alınmış, genç yaşta da evden kaçmıştı. İstanbul’un kalabalığına karıştığında, umutla doluydu; ama şehir onu sevmedi. İş bulamadı, aç kaldı, sokaklarda uyudu. Ve sonunda, çaresiz kaldığında bir kadın ona “yardım” teklif etti. Yardım sandığı şey, onu başka bir dünyanın içine hapsetti.

Şimdi, Pendik’teki eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. İnsanlar onun hikayesini bilmeden yargılıyor, gözlerini kaçırıyorlardı.
Oysa o, bir “seçim” yapmamıştı; sadece hayatta kalmaya çalışmıştı.

Bir gece, deniz kenarında otururken cebinden küçük bir ayna çıkardı. Aynadaki ateşli esc yansımasına baktı; gözleri yorgundu ama içlerinde hâlâ sönmemiş bir ışık vardı. “Bu ben değilim,” dedi kısık bir sesle.

Sabah olduğunda, Pendik escort Kadın Dayanışma Merkezi’nin önünde durdu. Uzun süre kapıya bakakaldı. İçeri girip girmemek arasında kaldı. Sonunda, derin bir nefes vip aldı ve kapıyı araladı.
İçeride onu güler yüzlü bir danışman karşıladı. Elif, ilk kez biriyle korkmadan konuştu. Hikayesini anlatırken titriyordu, ama ilk defa utanmıyordu.

Haftalar geçti. Danışmanların yardımıyla bir atölyede işe başladı, küçük bir ev buldu. Geceleri artık sokakta değil, sıcak bir battaniyenin altında uyuyordu.

Kartal escort sahilinde rüzgâr sert esiyordu. Deniz kokusuna karışan egzoz dumanı, geceyi ağırlaştırıyordu. Zehra, yirmi iki yaşında genç bir kadındı. Üzerindeki yorgun mont, yıllardır değişmeyen oral hayatının bir sembolü gibiydi. Adımlarını yavaşça atarken, gözleri boş bir noktaya dalıyordu.

Zehra’nın hayatı küçük yaşta sarsılmıştı. Babası onu ve annesini terk ettiğinde daha on iki yaşındaydı. Annesi temizlik işlerine giderek evin cimcif geçimini sağlarken Zehra, okuldan döner dönmez kardeşlerine bakıyordu. Lise ikinci sınıfta annesinin hastalığıyla her şey değişti. Tedavi masrafları arttı, ev kirası birikti, sonunda okulunu bırakmak zorunda kaldı.

Bir gün, çaresizce iş ararken tanıştığı biri ona “kolay para kazanabileceği” bir yol gösterdi. Başta reddetti, ama açlık ve borçlar, vicdan sesini susturdu. Artık geceleri Kartal escort arka sokaklarında, yalnız ve kırık bir hayat sürüyordu. Her sabah gün doğarken aynaya bakıyor, kendisini tanıyamıyordu. “Ben ne oldum?” diye fısıldıyordu her seferinde.

Zehra’nın en çok gittiği yer sahildi. Deniz, ona geçmişini hatırlatmazdı. Bir akşam sahilde kucaktan inmeyen otururken yanına yaşlı bir kadın geldi. Üzerinde örgü bir hırka, elinde çay termosu vardı.
— “Üşüyorsun kızım, al iç,” dedi yumuşak bir sesle.

O an Zehra’nın gözlerinden yaşlar süzüldü. Uzun zamandır kimse ona “kızım” dememişti. Kadın, Tuzla’daki bir kadın dayanışma evinden geldiğini söyledi. “İstersen yardım edebiliriz,” dedi.