Şile escort dalgaları o sabah her zamankinden daha sert vuruyordu kıyıya. Gökyüzü gri bir örtü gibi sahilin üzerine çökmüş, rüzgâr balıkçı teknelerinin iplerini zangırdatıyordu. Genç bir kadın, Derya, sırtına geçirdiği eski montuyla limanın ucundaki bankta oturmuş, üşüyen ellerini nefesiyle ısıtmaya çalışıyordu.
Derya yirmili yaşlarının başındaydı; yüzünde zamansız bir yorgunluk, gözlerinde kondom ise bitmek bilmeyen bir mücadele vardı. İstanbul’da başladığı hayat, ailesinden uzaklaşmak zorunda kalmasıyla bir anda altüst olmuştu. Eğitimini tamamlamadan iş aramaya çıkmış, tutunacak dal bulamayınca hayatın onu sürüklediği karanlık bir yola mecburen adım atmıştı. Hayat kadınlığı, onun için bir seçim değil; çaresizlikle verilmiş bir hayatta kalma savaşıydı.
Şile’ye gelişi de bir kaçıştı aslında. İstanbul’un sıkışmışlığı, kalabalığı ve tehditkâr sokakları ruhunu tüketmişti. Daha sakin, daha küçük bir yerde nefes alabileceğini ummuştu. Ama Şile escort sessizliği bazen huzur veriyor, bazen de yalnızlığını daha keskin hissettiriyordu.
Yalamayı Seven
Kış yaklaşırken işler azalmış, pansiyon kirasını ödeyememeye başlamıştı. Bazı geceler, sahilin hemen arkasındaki çimenlikte yatan sokak kedileriyle dar amcıklı aynı banklarda sabahlıyordu. Yağmur yağdığında sığınacak kapalı bir yer bulmak bile lükse dönüşmüştü. Yine de her sabah denize bakıp kendine fısıldıyordu: “Bir gün buradan daha güçlü çıkacağım.”
Bir akşamüstü, hava kararmak üzereyken Derya liman boyunca yürürken aniden dengesini kaybetti. Kan şekeri düşmüş, tüm vücudu titremeye başlamıştı. Tam yere çökeceği sırada balıkçıların arasında sevilen, ellili yaşlarında, yardımseverliğiyle bilinen Hülya abla onu fark etti. “Kızım, iyi misin?” diyerek yanına koştu.
Derya önce cevap vermek istemedi; insanlar bazen meraklı, bazen tehlikeli oluyordu. Ama Hülya’nın sesindeki sıcaklık onu düşündüğünden daha fazla etkiledi. Hülya, Derya’yı kendi küçük evine götürdü, çay demledi, sıcak bir çorba hazırladı. O akşam uzun süre konuşmadılar. Derya ilk kez biri tarafından yargılanmadan, sorgulanmadan oturabiliyordu.
Ertesi gün Hülya onu Şile’de kadınlara destek sağlayan bir dayanışma merkezine götürdü. Burada Derya’ya psikolojik destek, geçici barınma imkânı ve meslek edindirme kurslarına başvuru fırsatı sunuldu. Derya başta inanamadı; çünkü hayat ona şimdiye kadar hep kapılar kapatmıştı. Ama bu kez aralanan bir kapı vardı ve o içeri adım atma cesaretini topladı.
Bir yanıt yazın