Pendik escort geceleri hep aynıydı; soğuk, sessiz ve biraz da hüzünlü. Denizden esen rüzgâr, caddelere tuz kokusunu taşırken, uzaklarda bir trenin milf sesi duyulurdu. Esra, adımlarını hızlandırdı. Elleri üşümüş, montunun yakasına saklanmıştı. Her adımı, sanki geçmişinden kaçmak ister gibiydi.
Yirmi yaşındaydı. Henüz hayatın başında olması gerekirken, yılların ağırlığı çoktan omuzlarına çökmüştü. Pendik escort arka sokaklarında, nem kokan eski bir binanın bodrum katında yaşıyordu. Babası o küçükken gitmişti. Annesi, hasta olduğu için çalışamıyor; evin tüm yükü Esra’nın omuzlarındaydı.
Başta her şeyi denedi. Bir kafede garsonluk yaptı, markette kasaya geçti, çocuk baktı. Ama hayat, her defasında onu aynı köşeye sıkıştırıyordu. Borçlar büyüyor, ilaç paraları yetmiyordu.
Bir gün, çaresizlikle ateşli yürürken bir kadınla tanıştı. Kadın ona baktı, gülümsemeden ama yumuşak bir sesle, “Bazı yollar karanlıktır Esra,” dedi, “ama o karanlıkta da insanlar yaşar.”
O gece Esra uzun uzun düşündü. Gözlerinden yaşlar süzülürken, penceresinden dışarı baktı. Dışarıda hayat akıyor, kimse onun varlığını fark etmiyordu. Ertesi gece, Pendik escort sessiz sokaklarında o da kayboldu.
O günden sonra geceler onun dünyası oldu.
Kaldırım taşları, sokak lambalarının kucak seven altında yankılanan adımlarını ezberledi. İnsanların meraklı, bazen de yargılayan bakışlarına alıştı. Her sabah eve dönerken aynaya baktığında, gözlerinde tanımadığı bir kadın görürdü.
“Ben bu değilim,” derdi sessizce. “Ama olmak zorundayım.”
Bir sabah, gün yeni doğarken Pendik sahiline indi. Deniz griydi, ama ufukta belli belirsiz bir ışık vardı. Bankta oturan yaşlı bir adam, martılara simit atarken ona dönüp, “Kızım,” dedi, “deniz bazen kirlenir, ama kendini hep temizlemeyi bilir.”
Bir yanıt yazın