Kartal escort ara sokakları geceleri farklı bir yüzünü gösterirdi. Lambaların soluk ışıkları, yorgun yüzleri ve çaresiz bakışları gizlerdi. Bu sokakların bir köşesinde, Selma adında genç bir kadın her gece hayatta kalma mücadelesi veriyordu. Yirmi üç yaşındaydı, ama yaşadığı zorluklar onu olduğundan çok daha olgun ve yorgun göstermişti.
Selma’nın çocukluğu zor geçti. Babası işsizdi, annesi ise sürekli hasta olduğundan evin tüm yükü onun omuzlarındaydı. Lise yıllarında okulu bırakmak zorunda kaldı; çünkü çalışması gerekiyordu. Önce kafelerde garsonluk yaptı, sonra evlerde temizlik işlerinde çalıştı. Ama kazandığı para kira ve annesinin ilaç masraflarını karşılamaya yetmiyordu. Borçlar birikiyor, umutlar azalıyordu.
Bir gün, tanıştığı birkaç kadın Selma’ya “geceleri kolayca para kazanabileceğini” söyledi. Başta reddetti, “Ben yapamam” dedi. Ama annesinin hastaneye kaldırılması ve cebinde tek kuruş kalmamasıyla, başka çare kalmadığını fark etti. İşte o gün, istemediği bir hayata adım atmak zorunda kaldı. Kartal escort sokaklarında genç yaşta hayat kadını olarak çalışmaya başladı.
Her gece evden çıkmadan önce aynaya bakıyor, gözlerinin içine uzun uzun bakıyordu. “Ben kimim?” diye soruyordu kendi kendine. Yansıyan yüz, hayaller vip kuran genç kız değildi; yorgun ve kırılmış bir kadındı. Ama ertesi sabah annesine ilaç alabilmek, kirasını ödeyebilmek için çıkıyordu. Hayatta kalmak zorundaydı.
Selma’nın tek kaçış noktası gündüzleri Kartal milf escort sahiline gitmekti. Denizin kıyısına oturur, dalgaların sesiyle kendini sakinleştirirdi. İçinde hâlâ bir umut vardı: bir gün kendi küçük dükkanını açmak, insanlara kendi emeğiyle kazandığı şeyleri sunmak. Çocukluğundan beri hayal ettiği bu dükkân, onun zihninde bir güven limanıydı.
Bir akşam, sokakta kendisinden kondom daha genç bir kızla karşılaştı. Kızın gözlerinde korku ve çaresizlik vardı. Selma, onun elini tutarak “Ne olursa olsun umudunu kaybetme. Hayat sana kötülük etse de, bir çıkış yolu her zaman vardır” dedi. Bu sözler aslında kendi kalbine de fısıldadığı sözlerdi. Çünkü Selma biliyordu ki içindeki umut, onu ayakta tutan tek şeydi.
Bir yanıt yazın